“Havada asılı duramadığını biliyorum”- Bir oyalanma aracı olarak güncel sanat*
Yaratıcı beklemeler, kolektif oyalanmalar, ki tek başına oyalanmaktan çok farklıdır birlikte topluca oyalanmak, üretmek, hatta gereğinden fazla üretmek, tüm bunlar havada asılı kalmayı deneme biçimlerimiz mi, havada asılı kaldığımız tek bir ânı tekrar tekrar yaşayıp unutulmazlaştırışlarımız mı, yoksa günün sansür ve baskı biçimlerine karşı geliştirdiğimiz ızdırap hafifleticiler mi?
